एका गणेशोत्सवाची गोष्ट!!

तो शेवटचा स्वतःच्या घरात राहिला त्याला आता बरेच महिने उलटले होते. जगभरात फिरत, मिटींग्समध्ये कंपनीचं प्रतिनिधित्व करत, डील्स खिशात घालत त्याने या half year चं टार्गेट वेळेआधीच पूर्ण केलं होतं. लीड मिटींग्स मध्ये मि. अवधूत घाणेकर हे नाव star performers च्या यादीत बरेच महिने स्थान टिकवून होतं.

नुकताच जुलै संपला आणि दरवर्षीप्रमाणे अवधूतला गणेश चतुर्थीची आठवण आली. नोयडामधल्या त्या कंपनीने दिलेल्या घरात कालनिर्णय किंवा महालक्ष्मी वगैरे असायचं काही कारण नव्हतं. त्यामुळे त्याने गूगलला विचारलं, ' Ganesh Chaturthi 2016 ' त्यानेही तत्परतेने सगळी माहिती पुरवली. ते 'mantra', 'shloka' वगैरे वाचताना उगाचच काहीतरी चुकतंय असंही त्याला वाटून गेलं पण ते तेवढ्यापुरतंच. अचानक त्याला आठवलं 'काही वर्षांपूर्वी पुण्यात असताना सगळं कसं हौसेने व्हायचं. छोट्या गणपतीची प्रतिष्ठापना व्हायची, 'दास रामाचा वाट पाहे सदना' म्हणत आरत्या व्हायच्या, चतुर्थीला अथर्वशीर्षाची आवर्तनंदेखील व्हायची. अनुजासुद्धा सगळं अतिशय भक्तिभावाने करायची. स्वतःचा जॉब सांभाळत तिने सगळं केलं. अनुजाची आठवण त्याला आणखी जुन्या काळात घेऊन गेली. लग्नाचा डाव मांडून चार वर्षं झाली होती. दोघंही आता तिशी पार करून बऱ्यापैकी स्थिरस्थावर झालेले होते. जबाबदाऱ्या वाढल्या होत्या, त्या पेलण्याची ताकदही आलेली होती. दोघंही आता आई-बाबा व्हायला मानसिक दृष्ट्या तयार झाले होते. वाढत्या स्पर्धेला त्यांनी यशस्वीरितीने तोंड दिलं खरं पण वाढत्या वयाकडे मात्र त्यांचं दुर्लक्ष झालं होतं. अनुजाचं शरीर आता आई होण्यासाठी साथ देणार नव्हतं. मग बरेच उपाय झाले, सगळ्या पॅथीज आजमावून झाल्या, शेवटी IVF करायचं ठरलं आणि सुदैवाने तो प्रयत्न यशस्वी झाला. आता नऊ महिने वाट बघायची मग घरात एक छोटा जीव येणार होता. बघता बघता सहा महिने संपले आणि अनुजाची रजा सुरु झाली. बऱ्याच गुंतागुंतींनंतर घरात बाळ येणार म्हणून अनुजाची विशेष काळजी घेणं सुरु होतं. अवधूत आणि अनुजा दोघांचे आई बाबा घरी आले होते. बाळ आल्यावर काय काय करायचं याच्या प्लॅनिंगमध्ये काळ पुढे जात होता. आठवा संपला आणि अनुजाला खूप त्रास होऊ लागला. सी-सेक्शन करायचं ठरलं. पण दैव कसं विचित्र बघा. बाळाच्या जन्माची बातमी सांगणाऱ्या नर्सना अनुजा आणि बाळ दोन्ही गेल्याची बातमी सांगावी लागली. अवधूत पूर्णपणे हादरून गेला. त्याच्या आणि अनुजाच्या आई बाबांनी त्याला सावरलं. काही दिवस गेल्यानंतर मात्र त्याने स्वतःला पूर्णपणे कामात गाडून घेतलं. पुणे सुटलं, घर तर शिकायला बाहेर पडला तेव्हाच सुटलं होतं. तीन चार वेळा परदेशवारी झाली, हळूहळू स्वतःच्या घरी राहणं कमी होऊ लागलं. आई बाबांना फोनही होईनासे झाले. एवढ्या कष्टांचा परिणाम म्हणून प्रत्येक ‘perforance cycle’ च्या वेळेस अवधुतचं प्रोमोशन ठरलेलं होतं. मागच्या वर्षी अनुजा जाऊन दहा वर्षं होऊन गेली होती. ती गेल्यानंतर त्याने दुसऱ्या कोणाचा विचारही केला नव्हता, त्याला तसा वेळही मिळाला नव्हता म्हणा. कायम फिरतीवर राहणारा अवधूत किमान सणावारी तरी घरी असावा ही त्याच्या आई बाबांची इच्छा आता एक स्वप्न बनून राहिलं होतं. एवढ्यात इ-मेल नोटिफिकेशनची टिंग वाजली आणि अवधूत वर्तमानात आला. समोर स्क्रीनवर 'Ganesh Chaturthi - 5 September 2016' दिसत होतं. त्याने काहीतरी विचार आणि निर्णय घेतला..

2 सप्टेंबरला सकाळी गुहागरच्या व्याडेश्वराच्या मंदिरात एक डिरेक्टर चपलांबरोबर आपल्या सगळ्या व्यावसायिक जबाबदाऱ्या बाहेर सोडून प्रवेश करत होता. गाभाऱ्यात जाऊन त्याने मनोभावे दर्शन घेतलं आणि तो वरच्या पाटाकडे निघाला. तो घाणेकर वाड्याजवळ आला तेव्हा ओसरीवर विनायकराव झोका घेत सामना वाचत होते. 'याही वर्षी अवधूत नाही. शेजारी मेहेंदळेंकडे गोकुळ नांदतंय कालपासून आणि आमचा कान्हा आम्हाला भेटून युगं लोटली असा विचार करत उमाबाई भिजवून वाळवलेले तांदूळ डब्यात भरत होत्या. नैवेद्यासाठी मोदकांच्या पिठीची तयारी सुरु होती. एवढ्यात अंगणामधलं दार वाजलं आणि चष्म्यावरून बघत विनायकरावांनी विचारलं 'कोण आलंय??' साध्या टी-शर्ट आणि पॅन्ट मधला अवधूत समोर उभा आहे हे समजायला त्यांना जरा वेळच लागला. जेव्हा ते समजलं तेव्हा मात्र घाणेकरांचं अंगण प्रेम, आनंद, खूप वर्षांच्या विरहानंतरच्या भेटीच्या सुखाने भरून गेलं. भेटीचा पहिला बहर ओसरला. आणि गप्पांना सुरुवात झाली. दिवस कसा संपला कोणालाही कळलं नाही. खूप वर्षांनी अवधूतला त्या खाली घातलेल्या गादीवर आणि अंगावर घेतलेल्या गोधडीमध्ये शांत झोप लागली.

यावर्षी बाप्पा येताना खूप काही घेऊन आले होते. डिरेक्टर मि. घाणेकर मधला अव्या पुन्हा एकदा जिवंत झाला होता. विनायकराव आणि उमाबाईचा अवि खूप वर्षांनी घरी आला होता. झोपलेल्या अविच्या डोक्यावरून हात फिरवताना उमाबाईंच्या आणि त्या माऊलीच्या कृतार्थ चेहऱ्याकडे बघताना विनायकरावांच्या डोळ्यांना मात्र आनंदाच्या धारा लागल्या होत्या....